Σήμερα άκουσα μια ιστορία που με προβλημάτισε αρκετά. Για όσους κατοικούν στην
"όμορφη" Αθήνα και χρησιμοποιούν Μετρό και Ηλεκτρικό θα έχουν γνώση για την υστερία
που επικρατεί στην επιβίβαση των επιβατών. Όλοι τρέχουν να μπουν πρώτοι μέσα στο βαγόνι, να προλάβουν την πολυπόθητη θέση και από εκεί και πέρα, δεν πάει να γυρίσει και ο κόσμος ανάποδα? Αρκεί να στρογγυλοκάτσει το ωραίο μας κωλαράκι! Η ιστορία λοιπόν έχει ως εξής.
Ένας μεσήλικας που υπέφερε από τύφλωση πήγε να μπει στο βαγόνι του ηλεκτρικού όμως κάπου μπλέχτηκε με το μπαστούνι του όπως έμπαινε και έπεσε. Ώρα αιχμής, πλήθος κόσμου δίπλα του, θα έλεγε κάνεις ότι.. εντάξει αφού δεν χτύπησε θα τον βοηθήσουν να σηκωθεί και να μπει στο βαγόνι και όλα θα κυλίσουν ομαλά! Αμ δε! Welcome to Athens! Όχι μόνο δεν τον βοήθησαν, αλλά τον ποδοπάτησαν κιόλας! Είπαμε, έχουμε αγώνα ποιός θα προλάβει άδεια θέση! Που καιρός για τέτοια! Έχουμε λοιπόν μια μικρή ομάδα χαμογελαστών ατόμων που ικανοποίησαν το κωλαράκι τους, μια μεγαλύτερη ομάδα κατσουφιασμένων ατόμων που έχασαν τον αγώνα της "πρώτης θέσης" και έναν τυφλό πεσμένο στο έδαφος να αγωνιά να μπει στο τραίνο! Ευτυχώς βρέθηκε ένα παλικάρι (που, σημείωση, δεν ήταν ένας από τους επιβάτες) και τον βοήθησε να σηκωθεί..
Athens Uber Alles
